Δεν μπορώ να πιστέψω ότι μετά από 3 ευτυχισμένα χρόνια ως μισθωτής στο Bondi Beach, έχω ρίξει μια πετσέτα και έχω χτυπήσει επαναφορά στην αυστραλιανή μου ζωή.
Ναι, αυτό είναι σωστό – επέστρεψα επίσημα στο νομάδο!
Πριν από 3 χρόνια, ήμουν εξουθενωμένος και εξοργισμένος από τη νομαδική ζωή μου (η οποία συνεχιζόταν για 2 χρόνια καθώς έβαζα σακίδια, καθόμουν σπίτι και ανταλλάσσω δουλειά στην Αυστραλία). Το μόνο που ήθελα εκείνη την εποχή ήταν να εγκατασταθώ στο Σίδνεϊ και να χαράξω λίγη ζωή για τον εαυτό μου εδώ.
Έτσι έκανα ακριβώς αυτό. ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ να καλώ τον Bondi στο σπίτι, να έχω τους φίλους μου να μένουν κοντά και να είναι διαθέσιμοι για τις καθημερινές κρέμες και να ακολουθώ την καθημερινή μου ρουτίνα pilates-δουλειά-παραλία. Ήταν ένας πολύ ειδυλλιακός τρόπος ζωής, τον οποίο μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν θεωρούσα απολύτως δεδομένο.
Νομίζω όμως ότι το ξέρετε αυτό. Δεν ντρεπόμουν να διακηρύξω την αγάπη μου για τη ζωή μου στο Σίδνεϊ σε αυτό το ιστολόγιο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή προσωπικά – γι‘ αυτό μπορεί να μπερδευτείτε ως προς το γιατί το κάνω αυτό.
Έχω όλο και περισσότερες ερωτήσεις σχετικά με τη μετακόμιση τις τελευταίες εβδομάδες, οπότε σκέφτηκα ότι σας χρωστάω μια εξήγηση. Ας μπούμε σε αυτό!
Τι έχει συμβεί
Αρχικά, επιτρέψτε μου να διευκρινίσω τι πραγματικά συνέβη / συμβαίνει:
Η μίσθωση μου έληξε στα τέλη Ιανουαρίου, επέλεξα να μην παραιτηθώ και αντ‘ αυτού μετακόμισα, έβαλα το 95% των υπαρχόντων μου σε αποθήκη και έχω 3 διαφορετικούς φίλους να φροντίζουν τα μωρά των φυτών μου. Έχω μερικές βαλίτσες και μικρές τσάντες με πράγματα που νομίζω ότι μπορεί να χρειαστώ τους επόμενους μήνες, αλλά μπορώ να αποκτήσω πρόσβαση στη μονάδα αποθήκευσης για να αρπάξω άλλα πράγματα, αν χρειαστεί.
Σκοπεύω να περάσω τους επόμενους 7 περίπου μήνες νομαδικά, με μερικά οδικά ταξίδια (ζωή με βαν!), μερικές σύντομες στάσεις στο Sydney Airbnbs ενδιάμεσα ταξίδια και μερικά διεθνή ταξίδια TBD.
Έχω κάθε πρόθεση να επιστρέψω στο Σίδνεϊ τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο για να βρω ένα νέο σπίτι – το ΔΙΚΟ μου σπίτι, χωρίς συγκάτοικοι για πρώτη φορά. Αισθάνομαι ότι έχω βγάλει τον Bondi από το σύστημά μου, επομένως είμαι ανοιχτός σε πολλά άλλα παραλιακά προάστια… που θα μου ανοίξουν περισσότερες επιλογές (γνωστός και ως παρακαλώ ω παρακαλώ αφήστε με να βρω κάτι ωραίο και προσιτό!).
Εντάξει, τώρα που ξεκαθαρίσαμε τα γεγονότα, ας βουτήξουμε στα συγκεκριμένα:
Η Κατάσταση Ζωής μου
Πεθαίνω για ΧΡΟΝΙΑ να ζήσω μόνη μου (ειλικρινά, μάλλον γεννήθηκα με αυτή την επιθυμία). Ήμουν πραγματικά τυχερός στη Νέα Υόρκη και έζησα με τον ίδιο φοβερό συγκάτοικο για 7 χρόνια. Νομίζω ότι κανένας από τους δύο δεν συνειδητοποίησε πόσο καλά τα περάσαμε μέχρι να φύγω, επειδή και οι δύο έχουμε υπομείνει μερικές φρικτές συγκάτοικοι τα τελευταία 5 χρόνια.
Νομίζω ότι είναι ένας συνδυασμός πολιτισμικών διαφορών (έχω ζήσει με ανθρώπους από 5 διαφορετικές χώρες στα διαμερίσματά μου στο Bondi) και του γεγονότος ότι, τώρα που δουλεύω από το σπίτι και περνάω περισσότερο χρόνο στο σπίτι, με νοιάζει πολύ περισσότερο το πόσο καθαρό και τακτοποιημένο είναι. Είτε έτσι είτε αλλιώς, η ανοχή μου για ενοχλητικές συνήθειες και ακαταστασία είναι σχεδόν μηδενική σε αυτό το σημείο.
Έχω περάσει τα τελευταία 3 χρόνια παραπονούμενος για κάθε έναν από αυτούς τους συγκάτοικους. είτε πρόκειται για την παθητική τους επιθετικότητα, είτε για ποδοπατώντας, είτε αφήνουν οδοντόκρεμα και τρίχες στο νεροχύτη, είτε δεν καθαρίζουν πολύ καλά τη γάτα τους, έπρεπε να αντέξω πολλά και τελικά μου έφτασαν.
Μου λείπει όμως αυτός ο μικρός δαίμονας.
Πιστεύω πραγματικά ότι όταν παραπονιέσαι, είναι σημάδι ότι πρέπει να αλλάξεις κάτι. Το συνεχές παράπονο είναι σπατάλη ενέργειας και μειώνει τους κραδασμούς σας, και δεν έχω καμία σχέση με αυτή τη ζωή. Είδα λοιπόν ένα έξω και το πήρα.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ, η ενασχόληση με τους συγκάτοικους που μετακινούνται μέσα και έξω είναι αγχωτική. Υπάρχει το άγχος του να πρέπει να βρεις έναν αντικαταστάτη, το άγχος να μην βρεις κάποιον και να πρέπει να καλύψεις το άλλο μισό του ενοικίου επ‘ αόριστον, το άγχος της προσαρμογής σε ένα νέο άτομο στο χώρο διαβίωσής σου. Όταν είστε εσωστρεφείς, πολύ ευαίσθητοι και πολύ συγκεκριμένοι για το πώς θέλετε να φαίνεται και να αισθάνεστε το σπίτι σας, αυτό το άγχος πολλαπλασιάζεται.
Επίσης, δεν ασχολούμαι με αυτή την αγχωτική ζωή. Στην πραγματικότητα, είμαι πολύ σκόπιμος στο να ελαχιστοποιήσω το άγχος με κάθε δυνατό τρόπο, και όλη αυτή η περιστρεφόμενη κατάσταση συγκατοίκησης απλά δεν ταιριάζει με αυτό.
Η διαίσθησή μου
Πίσω τον Σεπτέμβριο, η συγκάτοικος μου (ο 1 από τους 5 με τους οποίους έγινα πραγματικά καλή φίλη) αποφάσισε να φύγει, κάτι που ήταν τόσο δυσάρεστο γιατί εκείνη και εγώ είχαμε μετακομίσει σε αυτό το νέο διαμέρισμα μαζί και είχαμε ένα όμορφο μικρό σπίτι μαζί της. Γάτα. Τότε ήταν που γεννήθηκε στο μυαλό μου η ιδέα ότι πιθανότατα δεν θα ανανέωνα τη μίσθωση. Φρόντισα να ενημερώσω τον αντικαταστάτη της ότι θα ήταν μόνο μια συμφωνία 4 μηνών και ότι θα δούμε πώς θα ήταν τα πράγματα τον Ιανουάριο όταν έληξε η μίσθωση.
Τον Νοέμβριο, το Σίδνεϊ άρχισε να αντιμετωπίζει απαίσια ποιότητα αέρα από τις κοντινές πυρκαγιές, με μέρες που ήταν πολύ καπνός για να είσαι έξω για πολύ. Μετά από μερικές εβδομάδες με μουντούς ουρανούς, αόρατους ορίζοντες και στάχτη που φυσούσε τριγύρω, σκέφτηκα: Αν έτσι θα είναι όλο το καλοκαίρι, δεν θέλω να είμαι εδώ. Δεν επηρεάστηκε μόνο η σωματική μου υγεία, αλλά και η ψυχική μου υγεία.
Δεν μπορώ να θυμηθώ την τελευταία φορά στη ζωή μου που έπεσα σε τέτοιο φανκ. Αλλά αν δεν μπορώ να βγω έξω ή να ξαπλώσω στην παραλία, δεν είμαι χαρούμενος. Είμαι ένα κέλυφος του εαυτού μου.
Στα τέλη Νοεμβρίου, πήγα να δω το μέντιουμ μου κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου στη Μελβούρνη και μου είπε ότι βλέπει μια μετακόμιση μέσα στους επόμενους 4 μήνες. Ω σκατάΣκέφτηκα, „Αυτό είναι? Θα το περάσω πραγματικά με αυτό;
Τον Δεκέμβριο άρχισα να σκέφτομαι σοβαρά την επόμενη μετακίνησή μου. Ξεπέρασα την κούραση βάζοντας τα ταξίδια μου με αφηρημάδα σε υψηλό εξοπλισμό. Τι θα γινόταν αν μετακόμισα, αποθήκευα όλα τα υπάρχοντά μου και έβγαινα στο δρόμο για λίγο; Δεν είχα τίποτα που να με έδενε με το Σίδνεϊ, οπότε δεν έπρεπε να είμαι εκεί.
Το επόμενο πράγμα που ξέρω, ψάχνω για Airbnbs στο Κέιπ Τάουν και αναζητώ πόσα μίλια αεροπορικής εταιρείας θα χρειαζόμουν για να πετάξω στα Χ, Υ και Ζ. Νιώθω ΖΩΝΤΑΝΟΣ.
Ακούγεται λίγο τρελό, αλλά δεν συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν πολύ ενθουσιασμένος με την καθημερινότητά μου μέχρι αυτό το σημείο. Ήμουν σίγουρα ικανοποιημένος, αλλά όχι ενθουσιασμένος. 3 χρόνια ρουτίνας θα σας κάνουν αυτό, ακόμα κι αν είναι μια καταραμένη γλυκιά ρουτίνα.
Στα τέλη Δεκεμβρίου, σκέφτηκα τι να κάνω. Ήταν σαν να ήξερα στα έντερα μου ότι ήθελα να κάνω τη μετακόμιση και να πάω νομαδικός, αλλά το μυαλό μου συνέχιζε να μην το κάνω. Έχετε μια καταπληκτική ζωή στο Bondi, γιατί να το παρατήσετε ποτέ;, θα με πείραζε. Επίσης, και μόνο που σκεφτόμουν όλο το άγχος και την ταλαιπωρία που συνοδεύει τη μετακόμιση ήταν αρκετό για να κλείσει το όνειρο σε δευτερόλεπτα.
Είπα στον εαυτό μου ότι θα είχα αποφασίσει μέχρι να επιστρέψει ο συγκάτοικός μου από τις διακοπές του. Την επόμενη μέρα που επέστρεψε, αποφάσισα να μιλήσω μαζί του για αυτό. Δεν σε κοροϊδεύω, καθώς πήγαινα σπίτι εκείνο το βράδυ, έλαβα ένα μήνυμα από αυτόν που έλεγε ότι θα έφευγε στα τέλη Ιανουαρίου.
ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΟ ΑΠΛΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΤΕΛΕΙΑ! Μέρος του άγχους μου ήταν να τον αφήσω σε χλωρό κλαρί, αν δεν ήθελε να φύγει κι αυτός.
Το μεγάλο μου πλεονέκτημα από όλα αυτά είναι ότι πρέπει να μάθω να ακούω αυτή την εσωτερική φωνή και να ενεργώ σύμφωνα με αυτήν ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΤΕΡΑ, προτού το μυαλό μου έχει την ευκαιρία να το κλείσει και να μιλήσει με νόημα μέσα μου.
Σοβαρά όμως, πώς θα ήταν αν μπορούσαμε όλοι να ενεργούμε γρήγορα με τη διαίσθησή μας και τις ιδιοτροπίες μας, χωρίς να βασανίζουμε τον εαυτό μας με όλα τα «τι θα γινόταν αν» και «ναι αλλά»;
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά δεν θέλω να χάσω ΚΑΠΟΙΟ χρόνο στην αναποφασιστικότητα, ειδικά όχι όταν ξέρω ότι το ένστικτό μου θα κερδίσει στο τέλος. Νομίζω ότι αυτό είναι μέρος της δουλειάς της ζωής μου: να μάθω πώς να ενεργώ γρήγορα και να ακολουθώ τη διαίσθησή μου.
Τα ταξιδιωτικά μου σχέδια για το 2020
Τέλος, επειδή ήξερα ότι θα έλειπα για τουλάχιστον μερικούς μήνες αθροιστικά φέτος ενώ ταξίδευα, ΚΑΙ είχα τη φαγούρα να ταξιδέψω περισσότερο (αλλά πιθανότατα δεν θα είχα ενώ πλήρωνα ενοίκιο στο Σύδνεϋ), ήταν πιο λογικό να πάω νομαδικός. Θα εξοικονομήσω χρήματα κάνοντάς το με αυτόν τον τρόπο έναντι πληρωμής ενοικίου + πληρωμής ταξιδιού.
Και τώρα ταξιδεύω περισσότερο χωρίς το βάρος του ενοικίου και των λογαριασμών! Αχ, μου έλειψαν εκείνες οι μέρες.
Δεν έχω ακόμη πολλά επιβεβαιωμένα όσον αφορά τα ταξιδιωτικά σχέδια, αλλά εδώ είναι μια γενική περιγραφή του πώς νομίζω ότι μπορεί να είναι οι επόμενοι 7 μήνες:
Πολλά περισσότερα από αυτά το 2020.
Φεβ/Μαρ/Απρ. – Αυστραλία
** ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Χάρη στον COVID-19, τα περισσότερα από τα σχέδιά μου από τα μέσα Μαρτίου και μετά ΔΕΝ πραγματοποιούνται. Δημοσίευσα μια ενημέρωση για τα σχέδιά μου για το 2020 εδώ στις αρχές Μαΐου 2020.
Κυρίως παραμένω στην Αυστραλία γιατί αυτή είναι η αγαπημένη μου εποχή του χρόνου (καλοκαίρι + ινδικό καλοκαίρι), ο καιρός στην παραλία είναι τέλειος και γενικά είμαι πιο χαρούμενος.
Αλλά επίσης, περιμένω να ακούσω για την τελετή της υπηκοότητάς μου. Έχουν αυτό το αρχαϊκό σύστημα όπου σας στέλνουν μια επιστολή στο ταχυδρομείο δίνοντάς σας ειδοποίηση ~ 30 ημέρες πριν από την ημερομηνία της τελετής σας – δεν υπάρχει ηλεκτρονικό σύστημα, δεν αποστέλλονται email. Είναι απίστευτα ενοχλητικό.
Έπρεπε λοιπόν να τηλεφωνήσω και να τους ενημερώσω ότι, όχι μόνο θα είμαι εκτός χώρας από τον Μάιο, αλλά ότι η ταχυδρομική μου διεύθυνση άλλαξε (χρησιμοποιώ τη διεύθυνση ενός φίλου μου στο Bondi). Οπότε βασίζομαι στον φίλο μου να με ενημερώσει όταν έρθει αυτό το γράμμα, και πραγματικά ελπίζω ότι θα είναι σύντομα, ώστε να μπορέσω να κάνω σχέδια γύρω από αυτό.
Προς το παρόν, έχω μερικές εβδομάδες στη Νοτιοδυτική Αυστραλία για ένα οδικό ταξίδι από το Περθ στο Esperance, μερικές εβδομάδες σε ένα Airbnb στο Manly (Σίδνεϊ), μερικές εβδομάδες στη Νέα Νότια Ουαλία για ένα οδικό ταξίδι στη Νότια Ακτή NSW (διαμονή κοντά στο Σίδνεϊ σε περίπτωση που γίνει η τελετή μου, και επίσης ξοδεύω χρήματα σε κοινότητες που έχουν πληγεί από τις πυρκαγιές που έχουν χάσει τόσο πολύ τουρισμό $$ αυτό το καλοκαίρι). Για τα οδικά ταξίδια, έχω νοικιάσει τροχόσπιτα (αυτά που στην πραγματικότητα καλύπτονται από την ασφάλειά μου αυτή τη φορά!) και θα ασχοληθώ με τη ζωή των βαν.
Αυτό είναι όλο Φεβρουάριος/Μάρτιος. Απρίλιος Αναμένω τον προγραμματισμό προς το παρόν, σε περίπτωση που η τελετή μου προγραμματιστεί περίπου τότε – αν γίνει, θα είμαι σε άλλο Airbnb στο Σίδνεϊ και αν δεν το κάνει, τότε πιθανότατα θα απογειωθώ για κάπου στο εξωτερικό.
Θα επιστρέψω στο Σαν Φρανσίσκο φέτος;
Μάιος/Ιούνιος – Η.Π.Α
Ήξερα εδώ και καιρό ότι θα έπρεπε να είμαι στις ΗΠΑ τον Μάιο – στη Νότια Καλιφόρνια, συγκεκριμένα, για μερικές εκδηλώσεις για το διαδικτυακό πρόγραμμα καθοδήγησης επιχειρήσεων στο οποίο συμμετέχω. Κάποιος στις αρχές Μαΐου, ένας στα τέλη Μαΐου – οπότε σκέφτομαι είτε στο ενδιάμεσο είτε μετά, θα κάνω λίγη εξερεύνηση SoCal (ΟΜΓ, πρέπει να φτάσω στο Laguna Beach, η έφηβη Lindsay θα χάσει το μυαλό της!).
Φυσικά θα υπάρχουν οι υποχρεωτικές επισκέψεις για να δείτε την οικογένεια και τους φίλους στο Κονέκτικατ, τη Νέα Υόρκη και το Σικάγο. Έχω επίσης ένα οδικό ταξίδι ή δύο στα σκαριά, το οποίο αναμφίβολα θα πραγματοποιηθεί στο δυτικό μισό της χώρας. Και μετά έχω μια πάγια προσφορά να μείνω με έναν φίλο που μόλις μετακόμισε στην Αλάσκα, κάτι που είναι αρκετά δελεαστικό.
ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ.
Ιούλιος / Αύγουστος – ??
Η πρακτική πλευρά μου λέει ότι τώρα θα ήταν μια εξαιρετική στιγμή για να δω κάποια από την Κεντρική Αμερική ή την Καραϊβική ή να βασιστώ στο Μπαλί, ώστε να μπορέσω να τελειώσω και να εξοικονομήσω έναν τόνο χρημάτων.
Αλλά η καρδιά μου πραγματικά θέλει άλλο ένα ευρωπαϊκό καλοκαίρι. Θέλω να δοκιμάσω περισσότερα ελληνικά νησιά και να εξερευνήσω ακόμη περισσότερο την Ιταλία. Θέλω να εξερευνήσω και άλλα νησιά στη Μεσόγειο: Μάλτα, Κυπαρίσσι, Σαρδηνία.
Και πεθαίνω να φτάσω στην Ανατολική Ευρώπη! Αλβανία, Μαυροβούνιο, Κροατία, Σλοβενία – όλα φαίνονται απίστευτα και θέλω να κάνω ένα οδικό ταξίδι και να περπατήσω έξω από τους μπέους.
Αλλά μετά είχα επίσης την παρόρμηση πρόσφατα να επισκεφτώ την Αφρική (στην πραγματικότητα δεν έχω φτάσει ακόμη σε αυτήν την ήπειρο). Η Νότια Αφρική βρίσκεται εδώ και πολύ καιρό στην κορυφή της λίστας μου. Μετά είναι τα νησιά, τα σαφάρι, οι πυραμίδες…
Οπότε ναι, βασικά αυτό το καλοκαίρι είναι ένα μεγάλο γιγάντιο ερωτηματικό σε αυτό το στάδιο. Μείνετε συντονισμένοι για να δείτε πώς ταρακουνιέται!
** ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 2: Λοιπόν, σχεδόν τίποτα δεν πήγε σύμφωνα με το σχέδιο. Διαβάστε την ανακεφαλαίωση του 2020 για να δείτε τι πραγματικά πήγε κάτω!
