Τέχνες
Απόψε, γιορτάζουμε τη γέννηση και την ανανέωση στη διασταύρωση Γης και Ουρανού. Τα δέντρα είναι ένα εξαιρετικό μέρος για αυτό, τόσο τα ξύλινα είδη όσο και τα ανθρώπινα που περπατούν μέσα στο δάσος και στο γρασίδι. Ακόμα και το χιόνι. Ακόμη και το περπάτημα στο χιόνι. Εδώ είναι η παλιά κόκκινη οξιά που προστάτευσε τον πατέρα μου κατά τη διάρκεια του Β‘ Παγκοσμίου Πολέμου, ένα από τα λίγα δέντρα που στέκονται ακόμα στο Schloss Favorite στην πεδιάδα του Ρήνου κάτω από τον Μέλανα Δρυμό, τα οποία φυτεύτηκαν μετά τον 30ετή πόλεμο. Οι υπόλοιποι εκσυγχρονίστηκαν και είναι παλιοί πλέον οι ίδιοι. Αυτή παραμένει.
Είναι όμορφη. Πήρα τον πατέρα μου να την επισκεφτώ για τελευταία φορά πριν από σχεδόν 5 χρόνια τώρα. Κάθισε στα πόδια της και δεν κουνιόταν. «Είχαμε μια μεγάλη συζήτηση», είπε. Είμαι σίγουρος ότι το έκαναν. Δεν είναι πανέμορφη; Καλα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ σε ΟΛΟΥΣ! Οι ιστορίες μας θα μας καλύψουν σύντομα. Αλλά προς το παρόν, ας χαρούμε που βαδίζουμε, κουβαλώντας τις ρίζες μας μέσα μας.
