Ήταν η γυναίκα μου που με έκανε να ξεκινήσω το OMAD. Νόμιζα ότι ήταν απλώς ένα άλλο τρελό πρόγραμμα απώλειας βάρους με το οποίο τελικά θα απογοητευόταν και θα εγκατέλειπε. Νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι εγκαταλείπουν τα προγράμματα απώλειας βάρους επειδή δεν έχουν τη δύναμη της θέλησης να συνεχίσουν. Όχι όμως αυτή. Είχε τη δύναμη της θέλησης αλλά όχι όταν δεν έβλεπε αποτελέσματα. Τα περισσότερα από τα προγράμματα και τις τεχνικές που δοκίμασε, πέτυχαν! Και μετά δεν το έκαναν. Είναι δύσκολο για κάποιον να συνεχίσει να κάνει κάτι όταν δεν βλέπεις τα αποτελέσματα της προσπάθειας που καταβάλλεις για να πετύχεις.
Έτσι έγινε με τα TRM, Zone, Keto και άλλα. Θα έχανε βάρος και μετά θα σταματούσε. Ακόμη και μετά από εβδομάδες πειθαρχίας. Τα οροπέδια δεν υποχώρησαν ποτέ.
Αλλά ήταν διαφορετικά για την OMAD. Τα Plateaus συνήθως έδιναν περίπου στις 3 εβδομάδες, αλλά ποτέ δεν θα διαρκούσαν περισσότερο από 5 εβδομάδες. Έτσι η οπτική επιτυχία της επέτρεψε να συνεχίσει. Όταν είδα την επιτυχία της, με ενέπνευσε να ξεκινήσω το πρόγραμμά μου OMAD. Ήταν αργό στην αρχή καθώς ξεκίνησα με τη μέθοδο 18/6. Πάνω από περίπου 6 μήνες έχασα 7 κιλά… όχι πολλά, αλλά τα 18/6 ήταν πολύ εύκολο για μένα.
Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που η γυναίκα μου διαγνώστηκε με καρκίνο. Αμέσως μετά την επίτευξη του στόχου της, της δόθηκε 50/50 πιθανότητες επιβίωσης. Μόλις είχα ξεκινήσει το πλήρες πρόγραμμα OMAD. Δώσαμε τη χαμένη μάχη ενάντια στην πιο θανατηφόρα ασθένεια που γνωρίζει ο άνθρωπος, ενώ συνέχισα να χάνω βάρος με την OMAD που με είχε εμπνεύσει να ξεκινήσω.
Στο τέλος πετύχαμε και οι δύο τους στόχους μας και πέτυχε την επιτυχία που ήθελε. Συνήθως πέτυχε πάντα τους στόχους της με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αυτή είναι λοιπόν η εμπειρία μας με το OMAD.
Από τη στιγμή που γράφω αυτό το άρθρο, είμαι ακόμα στο βάρος που στόχος μου είναι τα 170 λίβρες και συντηρώ εύκολα. Δεν κατάφερε ποτέ να με δει να φτάσω στον στόχο μου, αλλά ξέρω αφού διάβασα αργότερα το ημερολόγιό της ότι ήταν περήφανη για το πόσο καλά τα πήγαινα.
