Καθώς επιστρέφω στο νοσοκομείο για άλλη μια εκτεταμένη χειρουργική επέμβαση χωρίς πραγματική διασφάλιση του αποτελέσματος, θέλω να μιλήσω για την επούλωση. Ξέρω ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί από εσάς που προσεύχεστε ώστε ο Πατέρας να μου δώσει θεραπεία. Είναι τόσο ευλογία για μένα και με ενθαρρύνει τόσο πολύ που άνθρωποι που δεν γνωρίζω πηγαίνουν μπροστά στον θρόνο του Επουράνιου Πατέρα μου για να προσευχηθούν για τη θεραπεία μου. Με κατακλύζει να σκέφτομαι ότι τα αδέρφια και οι αδερφές μου στον Γιεσιούα έρχονται μαζί για μένα. Είμαι τόσο ευγνώμων για όλα τα λόγια και τα συναισθήματα που ξεχύθηκαν για μένα. Είναι ένα όμορφο πράγμα και ένα γλυκό άρωμα πριν από τον YHVH όταν είμαστε σε θέση να αγαπάμε τον πλησίον μας, ακόμη και από μακριά.
Η θεραπεία δεν είναι κάτι που είναι εύκολο να κατανοηθεί. Θέλω να προσπαθήσω να εκφράσω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου για αυτό, αλλά δεν προσποιούμαι καθόλου ότι καταλαβαίνω πώς λειτουργεί ο Πατέρας σε αυτόν τον τομέα. Είναι ένα ακατέργαστο θέμα για ανθρώπους σαν εμένα που παλεύουν με μια χρόνια ασθένεια και ακόμη χειρότερα με τον πόνο και τον φόβο που την συνοδεύουν. Είναι επίσης εξαιρετικά δύσκολο για αγαπημένα πρόσωπα και φίλους που παρακολουθούν. Όλοι θέλουμε απλώς απαντήσεις σε αυτό το φλέγον ερώτημα που πλανάται. ΓΙΑΤΙ?
Ο Ζακ και εγώ είχαμε αναρίθμητους ανθρώπους που μας έδωσαν την απάντησή τους για τον καρκίνο. Συνήθως είναι κάτι που διαβάζουν ή άκουσαν και πείθονται λόγω της ανέκδοτης ιστορίας ότι αυτό το συγκεκριμένο πρωτόκολλο, μηχανή ή συμπλήρωμα θα είναι η απάντησή μου. Μερικές φορές προέρχεται από προσωπική εμπειρία ή εμπειρία ενός αγαπημένου προσώπου, αλλά η πραγματικότητα είναι η ίδια. Κάτι βοήθησε τον καρκίνο κάποιου και θα βοηθήσει και εμένα. Ξέρω ότι όλες αυτές οι πληροφορίες δίνονται από αγάπη και ανησυχία. Στην ουσία, όλοι πιάνουμε τα άχυρα εδώ, απλώς προσπαθούμε να είμαστε χρήσιμοι σε αυτόν που αγωνίζεται. Κάποτε σκεφτόμουν ακριβώς έτσι. Πάνω από ένα χρόνο πριν, άρχισα να ασκώ νηστεία και διαλείπουσα νηστεία για απώλεια βάρους. Ενθάρρυνα τόσο πολύ με τα αποτελέσματα που έβλεπα και άρχισα να το μελετώ περισσότερο για λόγους υγείας. Πριν διαγνωστώ με καρκίνο, θα έλεγα: Καρκίνος, δεν είναι τίποτα σπουδαίο, η νηστεία το φροντίζει και είμαι ήδη πολύ καλός στη νηστεία. Αλλά αν η νηστεία σκοτώνει τον καρκίνο, γιατί είχα έναν όγκο να αναπτύσσεται ενεργά στο στόμα μου ενώ νηστεύω; Διαγνώστηκα με καρκίνο 6 μήνες μετά το ταξίδι της νηστείας μου. Μετά τη χειρουργική επέμβαση για την αποκοπή του όγκου και την αντικατάσταση του πηγουνιού μου, ο Zac και εγώ χτυπήσαμε το έδαφος τρέχοντας. Χρησιμοποιήσαμε υψηλές δόσεις βιταμίνης C IV δύο φορές την εβδομάδα. Πέρασα χρόνο σε έναν υπερβαρικό θάλαμο. Δεν έφαγα ΠΟΤΕ ζάχαρη. Πήρα όλα τα συμπληρώματά μου. Ήπια τον πράσινο χυμό μου. Έκανα την πορεία της ακτινοβολίας που πρότειναν οι γιατροί μου. Η λίστα συνεχίζεται. Δοκιμάσαμε ό,τι ήταν δυνατό που υποτίθεται ότι είναι θανατηφόρο για τον καρκίνο. Άγνωστο σε εμάς τότε, ένας νέος όγκος συνέχιζε να αναπτύσσεται στη γλώσσα μου παρά όλες αυτές τις προσπάθειες.
Όλα αυτά περιλαμβάνουν τη φυσική αναζήτηση απαντήσεων στον ιατρικό κόσμο, αν και ως επί το πλείστον εναλλακτική ιατρική, αλλά ακόμα στον ιατρικό τομέα. Έχουμε επίσης λάβει πολλές συμβουλές στον πνευματικό/συναισθηματικό τομέα και είμαι σίγουρος ότι τα έχετε ακούσει και εσείς. Βεβαιωθείτε ότι δεν έχετε καμία ασυγχώρητη στην καρδιά σας. Δηλώστε καθημερινά στον κόσμο ότι είστε απαλλαγμένοι από καρκίνο και θα είστε. Πίστεψέ το και θα γίνει. Ποτέ μην μιλάτε για τον καρκίνο ως τον καρκίνο «σας». Αναφέρετέ το μόνο ως «ο καρκίνος» γιατί λέγοντας «ο καρκίνος μου» του δίνετε την άδεια να εγκατασταθεί στο σώμα σας. Ζήσε σαν να είσαι απαλλαγμένος από καρκίνο και θα συμβεί. Όλες αυτές οι ιδέες συνοψίζονται σε ένα πράγμα, να δηλώσετε στο σύμπαν ότι είστε καλά και θα είστε. Το πρόβλημα με όλες αυτές τις «απαντήσεις» είναι ότι δεν δίνουν στον χρόνια άρρωστο ασθενή καμία πραγματική ελπίδα. Επιρρίπτουν ολόκληρο το φταίξιμο για τον καρκίνο στους ώμους του ασθενούς. Έχουν πάρει όλα τα συμπληρώματα. Έχουν κάνει όλα τα πρωτόκολλα. Προσεύχονται θετικά, ακόμη και προφορικά μέσω της Γραφής. Όμως ο καρκίνος επανέρχεται και κατά συνέπεια η μόνη απάντηση που τους μένει είναι: Εγώ το προκάλεσα. Δεν έχω αρκετή πίστη. Εγω φταιω για ολα.
Υπάρχει μια ιδέα στους κύκλους της Τορά ότι αν τηρήσουμε τις εντολές Του, δεν θα αρρωστήσουμε ποτέ. Αυτό προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από τις ευλογίες και τις κατάρες, το κεφάλαιο Δευτερονόμιο 28, καθώς και από άλλα χωρία όπως ο Ψαλμός 91. Αλλά τα ερωτήματα παραμένουν. Τι γίνεται με τον Job; Τι γίνεται με τον άνθρωπο που ήταν εκ γενετής τυφλός για να δώσει δόξα στον Θεό; (Ιωάννης 9) Όπως λατρεύει να λέει ο Ζακ, η Βίβλος δεν έχει αντιφάσεις. Απλώς έχουμε έλλειψη κατανόησης. Και λυπάμαι που λέω ότι δεν μπορώ να βγάλω νόημα από αυτό. Το μόνο που ξέρω είναι ότι υπάρχουν πράγματι άνθρωποι που ήταν στο παρελθόν και είναι άρρωστοι σήμερα, άνθρωποι που αγαπούν και τιμούν τον Πατέρα με τη ζωή και τα χείλη τους. Αλλά θα λέγατε, τι γίνεται με εκείνη την άγνωστη αμαρτία, εκείνη την αμαρτία που δεν έχει μετανοήσει και την οποία το άτομο αγνοεί. Συχνά μας λένε ότι τέτοια πράγματα μπορούν να εμποδίσουν τη θεραπεία.
Δύο πράγματα μου έρχονται στο μυαλό. Πρώτον, νομίζω ότι όλοι γνωρίζουν κάποιον ή έχουν ακούσει μια μαρτυρία για κάποιον που έχει θεραπευτεί που δεν τηρεί την Τορά. Μάλλον δεν άκουσαν ποτέ τη λέξη Τορά. Σύμφωνα με την παραπάνω ιδέα, όλοι οι άνθρωποι του YHVH πρέπει να είναι καλά και ο υπόλοιπος κόσμος να είναι άρρωστος. Αλλά αυτό δεν είναι ακριβώς έτσι. Δεύτερον, όλοι, ΟΛΟΙ που ήρθαν στον Yeshua θεραπεύτηκαν. Δεν τους ζήτησε να εξετάσουν κάθε τελευταία αμαρτία στη ζωή τους και να μετανοήσουν ακόμη και για πράγματα που δεν μπορούσαν να θυμηθούν. Δεν τους είπε να πάνε πίσω σε κάποιον που είχαν αδικήσει και να το διορθώσουν πριν θεραπευθούν. Σίγουρα δεν είπε, καλά, δεν είσαι καλός υποψήφιος για θεραπεία γιατί δεν πρόκειται ποτέ να μπορέσεις να αφήσεις αυτό το πράγμα στη ζωή σου. ΟΧΙ!! Τίποτα του είδους. Απλώς τους θεράπευσε. Τους συμπονούσε και τους θεράπευσε. Άλλοτε τους έλεγε ότι η πίστη τους τους έκανε καλά και άλλοτε απλώς τους θεράπευε. Όλοι είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Ήρθαν σε Αυτόν και ρώτησαν, ή φίλοι/οικογένεια τους έφεραν και ρώτησαν. Κατά συνέπεια, για αυτούς τους λόγους, δεν μπορούμε να πούμε ότι κάποιος είναι άρρωστος επειδή δεν τηρεί κάθε σημείωση και τίτλο της Τορά. Ούτε μπορούμε να πούμε ότι κάποιος είναι καλά λόγω της τήρησης κάθε σημείωσης και τίτλου της Τορά.
Σας έχω μπερδέψει ακόμα περισσότερο; Το ελπίζω. Γιατί είναι επιθυμία μου να ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ την αναζήτηση γιατί ρωτάω και απαντώ. Ξέρω ότι είναι παραγωγικό να ψάχνουμε για απαντήσεις, όπως αν κάνουμε κάτι ενεργά, τότε θα κερδίσουμε κάποιο έδαφος ενάντια σε αυτήν την τρομερή ασθένεια. Αλλά έμαθα ότι η μόνη αληθινή απάντηση είναι: «Ακίνησε και μάθε ότι είμαι ο Θεός» (Ψαλμός 46:10). Το να ρωτάς γιατί είναι μια άκαρπη ερώτηση. Νομίζω ότι πρέπει να είμαστε εντάξει με το «δεν ξέρω». Είναι εύκολο να το πεις αυτό, αλλά πολύ πιο δύσκολο να το κάνεις μέσω του πόνου και του φόβου. Είναι μια πειθαρχία στο πεδίο μάχης του νου να «αιχμαλωτίζεις κάθε σκέψη» (Β΄ Κορινθίους 10:5). Αλλά ο Πατέρας μας το ξέρει αυτό. Βλέπει τους αγώνες μας για να καταλάβει και πιστεύω ότι καθώς Τον υμνούμε και Τον τιμούμε μέσα από τον πόνο και τον φόβο, γίνεται αληθινή θυσία σε Αυτόν. Είναι θυσία επαίνου όταν πρέπει να επιλέξουμε να αφήσουμε τις ερωτήσεις και να Τον επαινέσουμε μέσω αυτών. Είναι επιλογή καθημερινά, ωριαία και όχι μόνο να δηλώνω ότι παρόλο που το σώμα μου είναι άρρωστο, «είναι καλά, είναι καλά με την ψυχή μου» (ο αγαπημένος μου ύμνος). Και πραγματικά είναι καλά με την ψυχή μου. Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι η πίστη μου είναι ισχυρότερη σήμερα από ποτέ. Ξέρω ότι με αγαπά με τρυφερά ελέη που βλέπω σχεδόν καθημερινά. Μου έχει δείξει την αγάπη Του ξανά και ξανά καθώς έχω χύνει την καρδιά μου σε Αυτόν.
Είναι η προσευχή μου για όποιον το διαβάζει αυτό να κρατηθεί κι εσείς από Αυτόν. Μην αφήσετε το δικό σας γιατί οι ερωτήσεις κλέβουν την επικοινωνία σας μαζί Του. Ο Ιεσιούα μας λέει ότι σε αυτόν τον κόσμο θα έχουμε προβλήματα, αλλά Αυτός έχει νικήσει τον κόσμο (Ιωάννης 16:33). Ό,τι κι αν γίνει, τρέχουμε τον αγώνα για Εκείνον (Εβραίους 12:1) και είναι ελπίδα μας να συνυπολογιζόμαστε με τα πρόβατα καθώς Τον ακούμε να λέει: «Μπράβο, καλό μου και πιστό υπηρέτη μου. Κληρονομήστε τη βασιλεία που ετοιμάστηκε για εσάς από την ίδρυση του κόσμου» (Ματθαίος 25).
