Ένιωθα αισιόδοξος καθώς ξεκίνησε η συνάντηση το πρωί της Δευτέρας και η χορωδία του «ευχαριστώ, πώς ήταν το δικό σου» έπεσε. Απολαμβάνω την ανωνυμία του κοπαδιού, τα βουρκωμένα μάτια που αναβοσβήνουν στη μεσαία απόσταση καθώς ο διευθυντής του γραφείου ξεφυλλίζει τα σημαντικότερα στιγμιότυπα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης της περασμένης εβδομάδας και τους στόχους των βραβείων αυτής της εβδομάδας. Μετρήσεις απόδοσης – wahey!
Κάτι φαίνεται περίεργο σήμερα όμως. υπάρχει πολλή ανακατωσούρα, ανακατωσούρα και πλάγιο μάτι ανάμεσα σε ένα συνήθως ευγενικό πλήθος. Ο διευθυντής του BIM φοράει ακόμη και ένα πουκάμισο με κουμπιά, οπότε είτε έχουμε φωτογραφίες από το προσωπικό είτε συμβαίνει κάτι κακό.
Ο νέος MD αναλαμβάνει τη διεύθυνση του γραφείου – «αρκεί αυτό να βαρεθεί, ammiright Sophie;» Σιωπή. Είμαι ήδη κουρασμένος. Ένα PDF ξετυλίγεται στην οθόνη της τηλεόρασης του γραφείου. Υπάρχει ένα γράφημα. Επιδεικνύει μια πτωτική τροχιά δύο ετών. Είμαι νέος εδώ, αλλά η θερμοκρασία στο δωμάτιο μου λέει ότι αυτό δεν χρειαζόταν οπτικοποίηση. Τώρα, προφανώς, η γραμμή επανέρχεται ξανά. Πιο δυσάρεστο, ένα περιστασιακό γούρλισμα ματιών.
Βαρέθηκα, γι‘ αυτό αρχίζω να παίζω ‚bingo ανώτερων στελεχών‘ – βαθμοί που απονέμονται για υπερβολική εξοικείωση, κουραστικούς αφορισμούς, κουφούς επαίνους των λάθος ανθρώπων, ιστιοπλοϊκές μεταφορές και απειλές που καλύπτονται ως ενθάρρυνση. Γύρος πρώτος: «Έτσι ούτως ή άλλως… Θέλω απλώς να ευχαριστήσω τους ηγέτες της ομάδας [TICK] για τη διεύθυνση του πλοίου [TICK] μέσα από αυτό που κάποιοι αποκαλούν… πρωτόγνωρες εποχές! Ammiright;! [TICK]«Ουάου, τα πάω καλά σήμερα το πρωί. Ίσως έχω αυτό το κρουασάν.
Καθώς πλησιάζω, έρχομαι σε απόσταση δύο βετεράνων συνεργατών που κυνηγούν μεταξύ τους. Δεν τα καταλαβαίνω όλα, αλλά κάτι για «χωρίς μέρισμα για δύο χρόνια», «φουσκωμένο στην κορυφή» και «HR-bot 3000». Έχω ερωτήσεις, αλλά προφανώς ο άνθρωπος διαχείρισης δεν έχει γίνει.
«Μα σοβαρά παιδιά [TICK]Ξέρω ότι οι ομάδες σας ήταν υποστελεχωμένες και δουλέψατε τόσο σκληρά για να αξιοποιήσετε στο έπακρο τους ανθρώπους [TICK]. Τα καλά νέα είναι ότι ο Callum έρχεται μαζί μας ως ο νέος Head of Talent, οπότε δείχνετε απασχολημένος και δεν θα χρειαστεί να αφήσουμε κανέναν να φύγει!‘ ΛΟΤΑΡΙΑ! Τα υδαρή γκρίζα μάτια του Κάλουμ πλαισιώνουν το δωμάτιο. Ο Κάλουμ δεν χαμογελάει.
Ποτέ δεν είχα λάβει το MBA κάποιου άλλου πριν. Μπορώ να νιώσω το σαγόνι μου να σφίγγει καθώς αρχίζω να αποσυντονίζομαι. γρήγορο ξαναγέμισμα καφέ για να χτυπήσω ξανά το πόκερ μου. Είναι απλά μια δουλειά, είναι απλά μια δουλειά, είναι απλά μια δουλειά. Αναστενάζω, γυρίζω, στέκονται και οι δύο εκεί. Καταπιέζω ένα τσαμπουκά, όχι πολύ καλά. Μυρίζουν κυνισμό, διαφωνία;
Ο νέος χαμογελάει μόνο με τα δόντια του, σαν καρχαρίας. Ήθελα απλώς να πω ένα γεια και πόσο ανυπομονώ να ενταχθώ στην ομάδα. Ανυπομονώ να εφαρμόσουμε κάποια δομή». Ω Θεέ μου. Βαθιά ανάσα.
«Καλώς ήρθες φίλε! [TICK] Χαίρομαι που σε έχω στο σκάφος, [TICK] ακούγεται ότι οι σκηνοθέτες έχουν ξεπεράσει πραγματικά την καταιγίδα [Double TICK] είναι υπέροχο να τα βγάζεις όλα ανοιχτά, έτσι δεν είναι; [TICK] – εμποδίζει τους ανθρώπους να αγανακτούν και να παραιτούνται! [risky, but, TICK?]‘
Ιδρώνω, αυτό είναι πιο δύσκολο από όσο φαίνεται. Στρίβουμε και οι δύο καφέ και κουβεντιάζουμε στο άσχημο αλλά ανθεκτικό χαλί, καθώς σιγά-σιγά απομακρυνόμαστε ο ένας από τον άλλο. Υπέροχη συνομιλία! Ας κάνουμε κύκλους πίσω! Με ενδιαφέρει να ακούσω περισσότερα για την άποψή σας!
Τώρα κάθομαι στο γραφείο μου και κάνω ζώνες μέσω της οθόνης του iMac. Υποθέτω ότι το ερώτημα είναι? είναι αυτά τα νέα σύνεργα του EoT χειρότερα από μια ανίκανη αρχιτεκτονική ηγεσία που δεν είναι ικανή; Το micromanaging, η παράνοια, η επιμονή να σου στείλω το PDF για να το στείλεις στον πελάτη. Είναι μια φάρσα, αλλά είναι μια ανόητη φάρσα, μια φάρσα που δεν με εμποδίζει να σχεδιάζω κτίρια. Η παρωδία σήμερα το πρωί δεν αφορά τη διαφάνεια, τη «δέσμευση για τη βελτίωση του προσωπικού» ή τη μακροζωία της επιχείρησης. Αυτό είναι καπνός και καθρέφτες, μαινόμενη υποδομή για να κρύψει το νεότερο εγχείρημα της αρχιτεκτονικής. το σύστημα της πυραμίδας.
